yaz

soğumayan, biriken kelimeler;
soğuk bir elin, soğuk bir sonbaharda açtığı kapaktan
fışkırdığında,
-ki hepinizde düdüklü tencere fobisi vardır-
her soğumayan kelime,
-kendi kıymetini hiçe sayarak-
savurgan bir perva,
asi bir gurur,
ve sınıfın tüm bastırılmışlığıyla
salınır sayfaya.
kara kızıl…

mevsim kışa döndüğünde..
…
…
…
ve mevsim yaza döndüğünde;

kışın da soğutamadığı vakitsiz kaldığı nice kelime;
nasıl yaşanacağı bilinmeyen bir mevsimde, karanlık doğurur içe.

yıkımın beslediği kış,
yapımın beslemeyemediği yaza döndüğünde.
.
bil ki kapanmıştır kapak .
şimdi kelimesiz yaz.
ve yaşa.
kolaysa.