atlayıp rüzgarın sırtına
dörtnala gittiler
günahına baharın
geride bırakıp
isine mağdur gözleri
ve kış ateşini.
şimdi dönüyorlar
görmezden gelinen gece ışıkları yorgunu
tazece yenilmiş bahar umudu kuyruklu
kırlangıçlar
borcu ödenmiş taze bahara
çocuğunu hatırlıyor bir gece annesi,
bir katil, cinayet mahallini.
ekmek ekmek diye.
oysa bilmiyorlar
günahsız bir bahar
fırtınada ateşin içinde kalan
beyaz bir kuş kadar sınıfsal
ve dinmeyen sabır koyuluğunda kanayan bir vicdandır
ve
cemresi toprağa düşmüş kara bir evdir
kışta yanmış o gözler.
ekemezler toprağı
dönme artık kırlangıç.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder