eğilmeden
yaşındayken hayatın
örtüp üstüne uykuyu ,
gecenin öz çiçeklerini yapar
iplik iplik köklü
karanlığına
dik duran ağaç.
dalında,
hak kokulu çiçekler
bir kış kuşu
bir uykusuz omur
seslenir insana,
düşsün
gece
sabahın sahteliği yüzüne
ve sarın yaşını sen de
özüne
eğilmesin dünyan,
yaş yaş biriken iskeletinde elif.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder