yüzleşmek

aksinin izinde uysal bir anlamak,
toprağa kaynaşan et
ve
yürüdükçe artan kalabalık gibi tutunmaktır mevcuda
ölümdür,
yoldur ölümlüye.

aks
yürümedikçe büyüyen anlam
ve
toprağa düşen tırnak kadar yalnız bir dirençken,
yolu olmayana.

ve ben
tırnakta can,
sitemkar bir davetiye ölümlüye,
bir yüzleşmeyim
mümkünleşmeyle..