doymadıkça saate
kaçırılan zamana ağlayan bir ergen ,
gömüsünün toprağında her bahar
biteceği bilinen bir papatyaya
umut der saatlerce
sevmiyorla biten son yaprağa dek.
ve o yine
soğuk iklimler kadar uzak zamana
öz der,
teslim olur gömdüğü saate.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder