yansı

unutmuşum nasıl güler
bir balık

ürkmüş
sahtesinden ışığın
zamansız yüzüm

-her ışık bir seyyid
korkma derdim yüreğim
sahteliğinden peygamberin.
ve alır götürürdü o,
aynasını balığımın.
denizim-

ürker ışıktan hep yüzüm
ve bulut hep üstüme çizer
şişmiş karnının açlık dengesini,
yağmur çizgileri
biçim biçim gölgeler olup dans ederken
yüzümde.

işte şimdi yine
yüzümü çağırıyor

bir doğum öncesi suyuna düşmüş
mümküne kondurulan her öpüş gibi sıcacık
bir yüz
salınıyor karanlığımda.
güçlü bacakları
şişmiş karnını taşır,
ürkek sesi
tutuşmaya çalan çaresini

işte
aynamı çağırıyor bir yüz
herhal
dengeye gelsin ister yeryüzü

bulut hala çizerken
ışıkla kandırılan denizin çizgisini
derin,
ve ben hep bilemiyorum
nasıl güldüğünü
bir balığın