çok serin bir yalnızlık akşamı
bir sarmaşık .
-kasıklarımın hemen üstünde kökü-
damar damar beyinden
sıcacık bir el emri alır.
bir el
misafiri olur
kendisinin.
buz gibi suratı
sevmek, inanmak ve güvenmekse aşk, ezberi ile,
kapıda karşılar beni:
kök.
çok serin bir yalnızlık akşamı
bir ev,
aralık duran kapısından soğuk alır aynı dakikalarda.
ve aynı zamanlarda bir köyde,
papatya zamanını sever her bir insan.
ve bir gül görsün ister papatyalar içinden.
bazen en koyusu güllerin,
pespembe başverir tarlalarında.
ve her bahar misafir olur köylerine mazhar osman.
elinde poşet
düşer koyu gül peşine.
köylüyü gülden, gülü köylüden kurtarır.
en karanlık korkulara ilaç
esans üretir hayal atölyelerinde.
o yüzden anneleri
çocukları hep uyarırlarmış güller konusunda,
ve korkuturlarmış da.
sevmek,inanmak,güvenmektir aşk der,
koyu olmayan gülleri koparanları bile
bu ezberle karşılarlarmış:
soğuğa kapalı kapılarının ardından.
…
çok serin bir yalnızlık akşamı,
kasıklarımın hemen üstünde
başveren bir gül,
sarmaşık olur sarar beynimi.
bir el,
arar geçmişi.
"bir yıldızda yaşayan bir çiçeği seviyorsanız, geceleyin yıldızlara bakmak hoştur. ve geceleri gökyüzüne bakarsın. herşeyin çok küçük olduğu gezegenimi gösteremem sana.. belki böylesi daha iyi. yıldızım senin için herhangi bir yıldız olsun. böylece gökyüzündeki bütün yıldızlara bakmayı seveceksin..."
<_script>embeddable();<_script>
bir yıldızda
bir gül:
öğrenilmişlikleri olmuş ezberi
ister kendisine bir mühendis ailesi.
...
çok serin bir yalnızlık akşamı
bir papatya mevsiminde,
ölüm korkusu
ve ne güzel kokusu pespembe gülün
karıştıda birbirine.
bir şair
kaçtı köyden ve mazharosmandan.
şimdi bir el olmuş
arar geçmişini.
soğuk rüzgarlar dolar içeri
sıcacık bir el
sever seni. annesini sever gibi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder