umur

gözlerinde ki uzaklığın,
tebessümün ve
hafifçe iki yana salladığın başın,
oldu emanetin.
suratından emir alan elin,
otobüsüme el sallarken.
…
umur.
umur olmalı ismi emanetinin.

değil mi ki;
uzak bakışın, boşluğun;
çizgilerin, bilememezliğindir;

umur olmalıdır ismi,
emanetinin.

…
biliyormusun
kalanı düşünüyorum bir süredir.
otobüs gittiğinde,
kalanın nereye gittiğini.
eve mi, ormana mı, denize mi,
nereye?
cehennemin dibine değilmiş,
öğrendim bunu 3 senede.

uzağa diyordu ya bakışların.
uzak nereyedir.
nerereye gidiyor şimdi izin?

göremiyorum,
uzağa giden benken…

anlıyabiliyorum sadece.
uzağa gidenin ,
uçurumu olurmuş özlemi,
ve arkasında kalırmış gözleri…

öğrendim sonraları,
içki içmemiş, televizyon izlemişsin saatlerce.
düşünmenin de uzağına atmışsın beni,
ertelemişsin.

yine kusmamak için,
gururunu.
…

gururlandırdın beni
iki yana salladığın başınla.

oysa,
tebessüm çizgilerinden öpmek de,
uçurumunda sevişmek de mümkündü.

umurum emanet kalsaydı kalbinde…
ben giderken uzaklara…