tensiz bir kuş becerip tüylerini bir ar’ada tutmayı
süzüldüğünde göğe
tenleşen sesi
aç çocukların koparmadan önce kokladıkları iz çiçeklerine koku olup
sarar yerin çocuk gizli yüzünü
ve o
soluk tenli çocuklar
dönüşür
zalim bir büyü tene.
düşmüş gibi suya,
yağmurun bir tanesi…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder